Νόσος Πάρκινσον

Πώς προκαλείται η νόσος Πάρκινσον;

Η νόσος Πάρκινσον προκαλείται κυρίως από τη μείωση των νευρικών κυττάρων που βρίσκονται στον εγκέφαλο και ονομάζονται μέλαινα ουσία. Τα κύτταρα αυτά, σε φυσιολογική κατάσταση, παράγουν ντοπαμίνη στον εγκέφαλο. Η ντοπαμίνη συνδέει τη μέλαινα ουσία με τα βασικά γάγγλια (μια άλλη περιοχή του εγκεφάλου) και αποτελεί χημικό νευροδιαβιβαστή. Με αυτόν τον τρόπο ρυθμίζεται ο συντονισμός των κινήσεων και η ευκαμψία. Έτσι, όταν η ντοπαμίνη δεν είναι επαρκής, τα σήματα εντός του εγκεφάλου δε μπορούν να μεταφερθούν, οδηγώντας σε μειωμένη κινητικότητα.

Οι ακριβείς αιτίες αυτής της ανεπάρκειας δεν έχουν αποσαφηνιστεί. Οι ερευνητές καταλήγουν ότι διάφοροι παράγοντες μπορεί να συμβάλουν στην ανάπτυξη της νόσου:

1.      Γενετικοί Παράγοντες - Ορισμένες κληρονομικές ανωμαλίες μπορούν να προδιαθέσουν τους ανθρώπους στη νόσο Πάρκινσον.

2.      Εξωγενείς Παράγοντες - Η έκθεση σε επιβλαβείς ουσίες, όπως τοξίνες κ.α. μπορεί να συνδέεται με τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.

3.      Ηλικία - Η νόσος Πάρκινσον είναι πιο κοινή σε μεγαλύτερες ηλικίες, αν και μπορεί να εμφανιστεί και σε νεότερες ηλικίες.

Νόσος Πάρκινσον: Κλινική εικόνα

Η κλινική εικόνα της νόσου Πάρκινσον εμφανίζει κινητικά και μη κινητικά συμπτώματα. Η τυπική εικόνα της, όσον αφορά τις κινητικές διαταραχές, αποτελείται από:

·        Δυσκαμψία

·        Βραδυκινησία (αργές κινήσεις άκρων)

·        Συρτή βάδιση

·        Δυσκολία στην έναρξη της κίνησης

·        Τρόμο ηρεμίας (τρέμουλο)

·        Διαταραχή των αντανακλαστικών ισορροπίας

·        Αλλαγές στον τρόπο ομιλίας

Τα μη κινητικά συμπτώματα μπορεί να προηγηθούν έως και αρκετά χρόνια. Τα συχνότερα συμπτώματα είναι τα εξής:

·        Δυσκοιλιότητα

·        Δυσκολία στην ούρηση

·        Διαταραχές όσφρησης

·        Διαταραχές ύπνου

·        Σύνδρομο ανήσυχων ποδιών

·        Ορθοστατική υπόταση

·        Κόπωση

·        Κατάθλιψη

Νόσος Πάρκινσον: Διάγνωση

Η διάγνωση της νόσου Πάρκινσον είναι πρωτίστως κλινική και πραγματοποιείται από νευρολόγο. Ο γιατρός στηρίζεται στη συμπτωματολογία και τη νευρολογική εξέταση. Κατόπιν, η διάγνωση επιβεβαιώνεται με συγκεκριμένες απεικονιστικές εξετάσεις, όπως το σπινθηρογράφημα βασικών γαγγλίων του εγκεφάλου (DAT SCAN).

Νόσος Πάρκινσον: Θεραπευτική αντιμετώπιση

H θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου Πάρκινσον είναι συμπτωματική. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να θεραπευτεί, όμως η διαχείριση των συμπτωμάτων μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής.

Η βάση της θεραπευτικής αντιμετώπισης της νόσου είναι φαρμακευτική με υποκατάσταση του ελλείμματος της ντοπαμίνης στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Όμως, η θεραπεία απαιτεί παράλληλα και αλλαγές στον τρόπο διαβίωσης του ασθενούς. Είναι απαραίτητη η διατήρηση της κίνησης με πρόγραμμα ασκήσεων καθώς και φυσικοθεραπείας.

Στα προχωρημένα στάδια της νόσου έχουν θέση πιο επεμβατικές θεραπείες όπως:

·        Η τοποθέτηση συνεχούς έγχυσης λεβοντόπας (DUODOPA) ή

·        Η τοποθέτηση εγκεφαλικού διεγέρτη (DBS)

Νόσος Πάρκινσον - Φαρμακευτική αγωγή

Η φαρμακευτική αγωγή για τη νόσο Πάρκινσον μπορεί να είναι είτε ήπια είτε πιο δραστική, ανάλογα με το περιστατικό.

Τα ήπια φάρμακα περιλαμβάνουν:

·        Σελεγιλίνη

·        Αμανταδίνη

·        Ρασαγιλίνη

Η πιο δραστική αγωγή περιλαμβάνει:

·        Λεβοντόπα

·        Ντοπαμινεργικοί αγωνιστές (προπινιρόλη, πραμιπεξόλη κ.α.)

Ωστόσο, για τον προσδιορισμό τόσο του κατάλληλου φαρμάκου όσο και της απαιτούμενης δόσης χρειάζεται υπομονή και χρόνος. Επιπλέον, λόγω των μεταβαλλόμενων συμπτωμάτων, είναι αναγκαία η τακτική αξιολόγηση της νόσου ώστε να γίνουν τυχόν επαναπροσδιορισμοί στη θεραπευτική διαδικασία.