Επιληψία

Επιληψία – Κριτήρια διάγνωσης

Η διάγνωση απαιτεί οποιοδήποτε από τα ακόλουθα κριτήρια:

1.      Τουλάχιστον δύο απρόκλητες (ή αντανακλαστικές) κρίσεις, που συμβαίνουν με διαφορά >24 ωρών

2.      Μία απρόκλητη (ή αντανακλαστική) κρίση και πιθανότητα περαιτέρω επιληπτικών κρίσεων τουλάχιστον 60%

3.      Διάγνωση συγκεκριμένου επιληπτικού συνδρόμου

Οι Αιτίες της Επιληψίας

Οι ακριβείς αιτίες της επιληψίας δεν μπορούν πάντα να τεκμηριωθούν επιστημονικά. Ωστόσο, τα επιληπτικά επεισόδια μπορεί να οφείλονται σε ποικίλους παράγοντες, όπως:

·        Γενετική προδιάθεση

·        Όγκοι εγκεφάλου

·        Αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο

·        Εγκεφαλική βλάβη που προκλήθηκε από κακώσεις

·        Αγγειακές δυσπλασίες

·        Λοιμώξεις κεντρικού νευρικού συστήματος όπως η εγκεφαλίτιδα, η μηνιγγίτιδα κ.α.

Επιληψία: Κλινικός διαχωρισμός

Η επιληπτική κρίση, προκαλείται από συγχρονισμένες εκφορτίσεις ομάδας νευρώνων του εγκεφάλου. Ανάλογα με την περιοχή της εκφόρτισης των νευρώνων η επιληπτική κρίση συνοδεύεται από αντίστοιχη κλινική εικόνα. Ένας αδρός κλινικός διαχωρισμός των επιληπτικών κρίσεων είναι σε:

1.      Επιληψία - Εστιακές κρίσεις
Στις εστιακές κρίσεις δεν διαταράσσεται το επίπεδο συνείδησης του/της ασθενούς. Ανάλογα με το σημείο της βλάβης, οι εστιακές κρίσεις μπορεί να εμφανίσουν:

·        Κινητικά φαινόμενα

·        Αισθητικά φαινόμενα

·        Ψυχικές διαταραχές

·        Διαταραχές του αυτονόμου νευρικού συστήματος

2.      Επιληψία - Σύνθετες εστιακές κρίσεις
Στις σύνθετες εστιακές κρίσεις, πέρα από την όποια σημειολογία, έχουμε και διαταραχή του επιπέδου συνείδησης του/της ασθενούς.

3.      Επιληψία - Γενικευμένες κρίσεις
Οι γενικευμένες κρίσεις χωρίζονται επιπλέον σε επιμέρους κατηγορίες ανάλογα με την κλινική εικόνα. Οι κατηγορίες αυτές είναι οι εξής:

·        Αφαιρέσεις, στις οποίες ο ασθενής χάνει για δευτερόλεπτα την επαφή του με το περιβάλλον με απαθές βλέμμα

·        Μυοκλονίες, δηλαδή πολύ σύντομης διάρκειας μυϊκοί σπασμοί, με ανάλογα ηλεκτροεγκεφαλογραφικά ευρήματα

·        Τονικοί σπασμοί, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από παρατεταμένες μυϊκές συσπάσεις

·        Τονικοκλονικοί σπασμοί, δηλαδή συνδυασμός των δύο προηγούμενων

·        Ατονικές κρίσεις, δηλαδή απότομη απώλεια μυϊκού τόνου, που μπορεί να οδηγήσει σε πτώση επί του εδάφους

Διάγνωση Επιληψίας

Η επιληψία και η διάγνωση αυτής είναι πρωτίστως κλινική και πραγματοποιείται από νευρολόγο. Πολύ μεγάλη σημασία έχει το σωστό ιστορικό από τον ίδιο τον ασθενή ή κάποιον αυτόπτη μάρτυρα.
Στη συνέχεια, ιδιαίτερη διαγνωστική αξία έχει η διενέργεια ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος που θα βοηθήσει τη διάγνωση και το χαρακτηρισμό του φαινομένου.
Τέλος, απαραίτητη είναι η διερεύνηση για την ανεύρεση αιτίων, που ενδεχομένως να σχετίζονται με τα κλινικά φαινόμενα.

Επιληψία: Παρανοήσεις & Κοινωνικό Στίγμα

Λόγω της πολυπλοκότητας της επιληψίας, υπάρχουν πολλές παρανοήσεις και προκαταλήψεις για αυτήν την κατάσταση. Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να αντιμετωπίζουν κοινωνικό στίγμα και διακρίσεις, πράγμα που επηρεάζει την ψυχολογική και κοινωνική τους ευημερία.

Επιληψία: Μέθοδοι Διαχείρισης

Η επιληψία μπορεί να διαχειριστεί με τη βοήθεια φαρμάκων, τεχνικών χαλάρωσης και αλλαγών στον τρόπο ζωής. Η εκπαίδευση και η ευαισθητοποίηση σχετικά με την επιληψία μπορούν να βοηθήσουν τόσο τους ασθενείς όσο και τους γύρω τους να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με περισσότερη κατανόηση και αποδοχή.

Η αντιμετώπιση της επιληψίας εξαρτάται από τον τύπο και τη σοβαρότητά της και μπορεί να περιλαμβάνει:

·       Φαρμακευτική Θεραπεία
Τα αντιεπιληπτικά φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στον έλεγχο και την πρόληψη των επιληπτικών κρίσεων.

·       Χειρουργική Επέμβαση
Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπου ο ασθενής παρουσιάζει ανθεκτικότητα στη φαρμακευτική αγωγή, επιλέγεται χειρουργική επέμβαση. Κατά την επέμβαση αφαιρείται η περιοχή του εγκεφάλου (συνήθως ο κροταφικός λοβός) που προκαλεί τις κρίσεις.

·       Εξειδικευμένες Θεραπείες
Ορισμένες μορφές επιληψίας μπορεί να αντιμετωπιστούν με εξειδικευμένες θεραπείες, όπως π.χ. ειδική διατροφή.